विचार/ब्लग

‘पापा ! म समुन्द्रमाथि टेकेर, हिँड्न सिकेपछि आउँछु ।’ थाहा छैन कति केके सिकेर आउँछु ?

हिजोसम्म एउटा यस्तो सोचबाट अभिप्रेरित थिए कि लेख्नु भनेको ठट्टा मजाक होइन । यो त ध्यान हो, तप हो, श्रद्धा हो, भक्ति हो ।

'प्यार से एकबार बोलोना' भन्दै राधे-राधेको जयकार लगाउँदै मीठो कर्णप्रिय स्वरमा कथा वाचन गर्ने देवी प्रतिभालाई पहिलोपटक कोटीहोमको माध्यमबाट सुन्न पाइयो ।

राजा आनन्ददेव झलझलाकार रथमा बसेर साँगा भन्ज्याङ हुँदै धुलिखेल आइरहेका छन् । धुलिखेलको चिसो मन्द पवनले रथको ध्वजा हल्लिरहेको छ ।

एउटा कुरा सहमत के हुन सकिन्छ भने अष्ट्रेलिया आएका अधिकांश विद्यार्थीले भाँडा माझेको अनुभव लिएका हुन्छन्। यसको मतलब अष्ट्रेलिया आउने नेपाली सबै भाँडा माझ्ने हुन भन्नु अतिरन्जनाबाहेक केही होइन।

सानैदेखि फिल्म भनेपछि हुरुक्क हुने मलाई साथीहरू ‘फिल्मको इन्साइक्लोपेडिया’ भन्थे। मलाई फिल्मको यति मोह थियो कि स्कुल जीवनमा कुखुराको फुल चोरेर अनि बेचेर हरेक शनिबार फिल्म हेर्न टाँडी पर्सा नारायणघाट पुग्थेँ।

त्यही ताका मैले उहाँको 'लिटल बुद्ध इन टोकियो' नामक अंग्रेजीमा अनुदित कथासंग्रहको अनुवाद सम्पादन गर्ने अवसर पाएको थिएँ ।

हामीले विश्वव्यापी रूपमा देखिएको विकासका चरणहरूलाई बिर्सिनु हुँदैन । आज बल्ल विकसित देशहरूले सोलार र हाइड्रोजनका कुरा गरिरहेका छन्, जबकि हामी त्यो चरणमा पुगेकै छैनौं, तर यसलाई पनि डोराउनु पर्ने अवस्था छ ।

सबै प्राणी खुसी चाहन्छन् । साथै खुसी हुने तरिका फरक-फरक हुन्छन् । जिन्दगीभर हामी जे कर्म गर्छौं त्यो खुसी नै...

वास्तवमा साहित्य भन्नेबित्तिकै आख्यान र गैरआख्यानको कुरा आउँछ । गैरआख्यानमा संविधान, कानुनका विषय आउँछन् । संविधान पनि साहित्यभित्रै पर्छ ।...